Eksaktong 29 na taon na ang nakalipas mula ng ilunsad ang sinasabing pinakamapayapang rebolusyon ng makabagong panahon. Isang mahalagang kabanata ang nasulat sa dahon ng kasaysayan ng Pilipinas na hinangaan at ginaya maging ng ibang bansa. Pebrero 22 hanggang Pebrero 25, 1986 napuno ang kahabaan ng EDSA ng mga tao na nagnanais labanan at patalsikin sa pwesto ang noo'y sinasabing diktadurya, ang rehimeng Marcos. Apat na araw na nagbantay at nagkapit bisig ang ating mga kababayan upang tapusin ang kahirapan at muling maibalik ang kalayaan at demokrasya na sa mahabang panahon ay naipagkait sa ating bansa at mamamayang Pilipino. Ispiritu ng pagbabayanihan at pagkakaisa, ito marahil ang naging sandata ng mga taong nanguna sa EDSA Revolution upang labanan at patalsikin sa pwesto ang nag-iisang kaaway, ang rehimeng Marcos. Matapos magtagumpay ang sinasabing mapayapang rebolusyon marami ang umasa na gaganda na ang buhay ng mga Pilipino.
Subalit sa paglipas ng panahon ay tila nawala na ang tunay na diwa at ispiritu ng EDSA People Power Revolution...maraming tanong pa rin ang namumutawi sa bibig ng mga Pilipino. Bakit marami pang mahihirap? Bakit marami ang nagugutom? Bakit marami pa rin ang walang maayos na trabaho? Bakit marami pa rin ang mga walang matirhan kundi ang mga bangketa sa lansangan? Bakit lalong gumulo ang sistemang pulitikal na umiiral sa ating bansa? Taliwas sa inaasahan na gaganda na ang pamumuhay ng Pilipino.
Isang bulag at binging saksi na lamang ang EDSA sa tuwing may mangyayaring pag-aaklas at pagtitipon-tipon upang patalsikin sa pwesto ang sino mang sinasabing tiwaling pinuno ng bansa. Marahil kung makapagsasalita lamang ang EDSA baka ang sabihin nito "huwag na ninyo akong gamitin at idamay sa pansarili ninyong intires".
No comments :
Post a Comment